Tamamlanamayan

Boş bir metin belgesi ile başlar tüm o hayaller. Sonra klavyenin sesleri karışır odanın içindeki sessizliğe. Belki kısık sesli bir müzik eşlik eder beraberinde ellere... Yarım kalan şeyler yazılır tamamlanmak için, belkide güzel bir aşk sözü yada sadece içindeki dökülür bembeyaz ekrana. Bir görünüp bir kaybolan fare imleci her harfin arkasında onları oldukları yere çivileyen bir duvardır adeta...
Harfler kelimelere, kelimeler cümlelere dönüşür. Her dönüşüm bir mucizedir ; hayat gibi. Bazen kelimeler yanlış veya eksik yazılır, silinir. tam yeniden yazacakken, farklı bir kelimenin oraya daha uygun olacağı düşünülür. Kararsız kalınır.. çünkü çoğunda yazıların beğendirilme kaygısı vardır. Yavaş yavaş yazı büyümeye başlar bir çocuk gibi beslenir farklı duygularla.. Yazar her yazısını bir çocuğu gibi görür,incitmemeye çalışır en iyisi olmasını ister. Bazen de "maymun iştahlı" çıkar Yazar çocuğunu yarım bırakır tozlu bir kitap sayfası arasına yada bir çöp bidonu soğuklugunda.. Tamamlanamaz büyüyemez o küçük masum yavru.. Can sıkar,mahveder.. Yinede güzeldir yazmak çünkü her yazı, yarım bırakılmış,buruşturulup fırlatılmış,silinmiş bile olsa insanın düşünmesine yardımcı olur ,rahatlatır kendi ile yüzleşmesini sağlar. Heleki ilk denemeler.. hevesle başlanır yazılmaya her 3 4 satırda bir, birilerine gösterilir,heycanlanılır. Güzeldir,denemeye değerdir.
Resim artık yavaş yavaş şekillenmeye başlamıştır. Son cümleler bağlanır. Hayaller artık kısmende olsa betimlenebilmiştir. Yazı kısacık yada sayfaları doldurmuştur hiç önemli değildir. Önemli olan bir hayalin daha aktarılmış olmasıdır ikinci bir kişiye.. ve artık en sonunda hazırdır herşey olmaya tek başına ayakta durma vakti gelmiştir "Küçüğün"... Arka planda dönen şarkıyla beraber yazıda bitmiştir, şimdi sıra karşı taraftadır. En az yazan kadar önemlidir okuyan.

Levent ADIGÜZEL